षष्ठः सर्गः

अथ विश्वात्मने गौरी संदिदेश मिथः सखीम्।
दाता मे भूभृतां नाथः प्रमाणीक्रियतामिति॥१॥

तया व्याहृतसंदेशा सा बभौ निभृता प्रिये।
चूतयष्टिरिवाभ्याशे मधौ परभृतोन्मुखी ॥२॥

स तथेति प्रतिज्ञाय विसृज्य कथमप्युमाम्।
ऋषीज्योतिर्मयान् सप्त सस्मार स्मरशासनः॥३॥

ते प्रभामण्डलैव्या॑म द्योतयन्तस्तपोधनाः।
सारुन्धतीकाः सपदि प्रादुरासन् पुरः प्रभोः॥४॥

आप्लुतास्तीर-मन्दार-कुसुमोत्कर-वीचिषु।
व्योमगङ्गाप्रवाहेषु दिङ्नाग-मदगन्धिषु॥५॥

मुक्तायज्ञोपवीतानि बिभ्रतो हैमवल्कलाः।
रत्नाक्षसूत्राः प्रव्रज्यां कल्पवृक्षा इवाश्रिताः॥६॥

अधः-प्रवत्तताश्वेन समावजितकेतुना।
सहस्ररश्मिना साक्षात् सप्रमाणमुदीक्षिताः॥७॥

आसक्तबाहु-लतया सार्धमुद्धतया भुवा।
महावराहदंष्ट्रायां विश्रान्ताः प्रलयापदि॥८॥

सर्गशेषप्रणयनाद् विश्वयोनेरनन्तरम्।
पुरातनाः पुराविद्भिर्धातार इति कीर्तिताः॥९॥

प्राक्तनानां विशुद्धानां परिपाकमुपेयुषाम्।
तपसामुपभुञ्जानाः फलान्यपि तपस्विनः॥१०॥

...Prev | Next...